Uranüs’ün Uydusu Miranda
Uranüs’ün Uydusu Miranda
Miranda’nın Keşfi
Uranüs’ün Uydusu Miranda’nın keşfi, 16 Şubat 1948’de Batı Teksas’taki McDonald Gözlemevi’nde Gerard P. Kuiper tarafından gerçekleştirildi. Miranda, Uranüs sisteminin teleskopik fotoğraflarında keşfedildi. Voyager 2’nin 1986’daki ziyaretinden önce keşfedilen Uranüs’ün son uydusudur. Miranda Uranüs’ün uydularının on birincisidir ve beşinci en büyüğüdür. Gezegenin beş büyük uydusunun en küçüğü ve en içtekisidir.
Şüphesiz en ilginç olanıdır. Miranda, Shakespeare’in The Tempest’indeki sihirbaz Prospero’nun kızının adını almıştır. Uranüs’ün uyduları adlarını klasik edebiyattaki karakterlerden almışlardır. Genelde tüm Güneş Sistemi’nde yer alan uydu isimleri Yunan ve Roma mitolojik figürlerinden esinlenerek konulmuştur.
Miranda’nın Yapısı ve Özellikleri
Yaklaşık 500 km çapında ve Dünya’nın uydusunun yalnızca yedide biri kadardır. Miranda’nın yüzeyi neredeyse Uranüs uydularının en parlağı olan Ariel’inki kadar parlaktır. Ancak hiçbiri kendilerine çarpan güneş ışığının yaklaşık üçte birinden fazlasını yansıtmaz. Bu, yüzeylerinin karbonlu malzeme tarafından karartıldığını gösterir. Miranda’nın parlaklığı, karşıt konumdayken, yani gözlemci doğrudan Güneş ile onun arasındayken çarpıcı biçimde artar.
Bu, yüzeyinin gözenekli olduğunu ve diğer açılardan aydınlatıldığında yansımayı azaltan gölgeler oluşturduğunu gösterir. Uranüs’ün uydusu Miranda da dahil olmak üzere tüm büyük uydularının, çoğunlukla kabaca eşit miktarlarda su buzu ve silikat kayadan oluştuğu düşünülmektedir.
Diğer dört ana Uranian uydusunun aksine, Miranda’nın yörüngesi biraz eğimlidir. Bilim adamları, Miranda’nın özelliklerinden hangi süreçlerin sorumlu olduğu konusunda hemfikir değiller. Bir olasılık, Ay’ın devasa bir çarpışmada parçalanmış olması ve daha sonra parçaların gelişigüzel bir şekilde yeniden birleştirilmesidir.
Miranda, Güneş Sistemindeki diğer herhangi bir cisme benzemez. Miranda‘nın yaklaşık olarak su buzu ve yarı kayalık malzemeden oluştuğu düşünülüyor.
Bu buzlu dünyanın sıcaklığı ortalama sadece -335 F -187°C’dir. Sanki birkaç farklı kaya parçası rastgele bir şekilde birbirine yapıştırılmış gibi bir görünüme sahiptir.
Büyük faylar, derin kanyonlar, sarp kayalıklar, düz ovalar ve tuhaf biçimli yarıklar var. Gökbilimciler bir zamanlar Miranda’nın uzun tarihi boyunca birkaç kez parçalara ayrıldığına ve yeniden bir araya geldiğine inanıyorlardı.
Ancak daha yeni teoriler, kısmen erimiş buzların yükselmesinin bu ilginç yüzey özelliklerinden sorumlu olabileceğini öne sürüyor. Gerçek neden ise hala sır gibi bilinmemektedir.
Kaynak: Uranüs’ün Uydusu Miranda – Uzaygo.Com
